Home  
Friday 29 March 2024
Hoofdmenu
Home
De Club
Foto's
Sponsors
Contact
Marine 1
Marine 2
Marine 3
Diversen
Spellen
Links
Wie is Online
Statistieken
Bezoekers: 460129
Inloggen voor leden





Wachtwoord vergeten?
Marine 3 - Excelsior Pernis VE1

Een stukje voor de Marine-dames

Niets menselijks is de voetbalchroniqueur vreemd. Van tijd tot tijd denk hij na over de grootte van zijn lezerspubliek en de waardering die zijn stukjes ten deel valt. Jazeker, ook mij prikkelt deze gedachte bij gelegenheid.
Zekerheid over de impact van mijn stukjes zal ik nooit krijgen, zeker niet wanneer mijn vrienden van het tweede hun oordelen verpakken in voetbalhumor als: "Ja luister eens: vroeger had ik dat krantje in één oogopslag gelezen, nu moet ik door al die extra pagina’s van het derde heen en daar heb ik echt geen tijd voor!"
Begrijp me goed, ik heb geen bezwaar tegen voetbalhumor, maar verhelderend is hij niet altijd. Gelukkig verschafte Ron, de keeper van het eerste, mij zaterdag een nieuw gezichtspunt. Niet alleen hij las mijn stukjes met plezier maar ook zijn vrouw. Het mag niet als excuus gelden, maar in een mannengemeenschap als de VV Marine ben je geneigd deze belangrijke lezerskring over het hoofd te zien. Op donderdag of vrijdag valt het krantje bij onze leden in de bus en wie is daar het eerste bij? De vrouw des huizes. Vanzelfsprekend is zij benieuwd naar het voor hun partners o zo belangrijke deeltijdbestaan in die duinpan achter de kazerne aan de rand van Den Haag. "Uitslagen en scoreverloop interesseren mijn vrouw niet," legde Ron mij uit, "maar wel de sfeer in de club, de mensen, de achtergronden."
Ik begreep Ron. Dat ons elftal in de eerste twintig minuten tegen Excelsior Pernis als etalagepoppen op het veld stond (0-2) is op zich van geen belang. Dat we nog voor rust door Nino (2x) en Willem op voorsprong kwamen en de 3-2 na rust met kunst en vliegwerk over de streep trokken evenmin. Feiten als deze krijgen pas betekenis wanneer ze in een beeld zijn vervat.
Voor onze wedstrijd tegen Excelsior Pernis heb ik er twee tot mijn beschikking. Welke het meest passend is laat ik aan mijn lezeressen over:
1-na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter-voorzitter Jan mor ik in zijn oor over een niet aan ons gegeven penalty. Jan is not amused. Dat blijkt eens te meer wanneer hij over het hekje van veld 2 klimt, met pijn, moeite en vooral ergernis. Al zijn ledematen protesteren. De armen geïrriteerd, de benen zuur, de voeten weerspannig. O jee, ojee! Eén been moeizaam over de reling. Ach en wee! Been nummer twee. Maar een half uur later zien we Jan alweer met een glimlach de knusse Marine-kantine binnendribbelen, het natte haar platgekamd en straf in de scheiding. De ergernis door het douchewater weggespoeld. Jan weer boven-Jan.
2-aan het begin van de tweede helft zijn onze drie wisselspelers Ewan, Sjaak en Kas aan de zijlijn neergestreken, dicht tegen elkaar aangeschurkt, de linkerman iets naar links neigend, de rechterman iets naar rechts en de middenman schuin opwaarts gericht, tesamen vormend een levend organisme, een drieledig marineblauw fabeldier. De middagzon lijkt het wonderlijke wezen in een halfslaap te hebben gesust want op de aansporing: ‘één van jullie moet vlaggen’ wordt niet gereageerd. De spelers op het veld kijken verbaasd toe hoe de vormeloze massa zich in zijn eenzelvigheid lijkt te vermijen. "Gaat er nog iemand vlaggen?" De vraag wordt drie keer herhaald. Dan pas richt de kop van het dier zich op, ontdoet zich van zijn blauwe huid en sjokt in het wit naar de overzijde van het veld waar de vlag op hem wacht. Ook de ontregelde flanken van het dier trekken zich nu recht, in het gareel.
 
< Vorige   Volgende >
Webdesign by Webmedie.dk Ny hjemmeside